നീണ്ടുകിടക്കുന്ന പാത ദൂരെ ഒരു ബിന്തുവില്‍ അലിഞ്ഞു തീരുന്നു.ഇരുപുറവും കാപ്പിയും കുരുമുളകും ഇടതൂര്‍ന്നു നില്ക്കുന്നു.ഓറഞ്ചു മരങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ താഴ്വരകള്‍ എങ്ങും കണ്ടില്ല. ചെറിയ ചാറ്റല്‍ മഴ തണുത്തകാറ്റില്‍ അലിഞ്ഞു ചെര്ന്നപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ കാറിന്റെ ഗ്ലാസുകള്‍ തുറന്നു വച്ചു. രാത്രിയുടെ ഓരം പറ്റി ഞങ്ങളെയും കാത്തിരുന്ന ഹോട്ടലില്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും എല്ലാവര്‍ക്കും മനസില്‍ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനയേ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളു ഒന്നും അടച്ചു പോവല്ലെ, ഇതൊന്നും ഇല്ലാതെ എന്താഘോഷം.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ഇനിയും ഞങ്ങള്‍ക്കു പോകാനുള്ളത് മാന്തള്‍പ്പട്ടിയിലേക്കാണ്‌.
മടിക്കേരിയില്‍ നിന്നും എകദേശം 30km ദൂരമുണ്ട്‌ മാന്തള്‍പ്പട്ടിയിലേക്ക്‌.
ശരിക്കും മാന്തള്‍പ്പട്ടിയിലേക്ക്‌ തിരിയുന്ന റോഡു കടന്നാണ്‌ അബി
ഫാള്‍സിലേക്ക്‌ ഞങ്ങള്‍ എത്തിയത്‌ അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഒരു 4km ഓളം ഞങ്ങള്‍
പുറകോട്ടു പോകേണ്ടി വന്നു. മാന്തള്‍പ്പട്ടിയിലേക്ക്‌ തിരിയുന്ന
വഴിക്കരുകിലായി നിരന്നു കിടക്കുന്ന ജീപ്പുകള്‍, പല ആള്‍ക്കാരും അവിടെ വരെയെ
വാഹനങ്ങള്‍ എത്തു എന്നു കരുതി ജീപ്പിനരുകിലേക്കു നടക്കുന്നുണ്ട്, ഞങ്ങളും
അതു തന്നെ ചെയ്തു, പക്ഷെ പല വാഹനങ്ങളം അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു വരുന്നതു
കണ്ടപ്പോള്‍ എന്തായാലും പോയി നോക്കാമെന്നു കരുതി. ഒരു ഉറപ്പിനായി അതു വഴി
വന്ന ബൈക്കു യാത്രക്കരനോടും തിരക്കി, ഏയ്, ഒരു കുഴപ്പോം ഇല്ല, ധൈര്യായിട്ട്
പൊയ്‌ക്കോളൂ.. അല്‍പ്പം ദൂരമേ പ്രശ്‌നമുള്ളൂ.. അയാളുടെ വാക്കുകളിലെ
പ്രചോദനം ഞങ്ങളെ മുന്നോട്ടു നയിച്ചു. നമ്മുടെയൊക്കെ നാട്ടിന്‍ പുറങ്ങളിലെ
സ്ഥലങ്ങള്‍ പോലെ കാപ്പി തോട്ടങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ കുന്നുകളും, നിരപ്പായ പാടങ്ങളും
കടന്ന് ചില കുത്തനെയുള്ള കയറ്റങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍, പുല്‍മേടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
പൊടിപറത്തി പാഞ്ഞുപോകുന്ന ജീപ്പുകള്‍ ദൂരെ നിന്നെ കാണാം. വലരെ വലിയ
ക്യാന്‍വാസില്‍ തീര്‍ത്ത മനോഹരമായ എണ്ണ ഛായ ചിത്രം പൊലെ മനോഹരമായിരുന്നു ആ
മല നിരക്കുകള്‍. ഇനി ആ കാണുന്ന കുന്നിന്‍ മുകളിലേക്കണ്‌ നമുക്കു പോകണ്ടത്,
അങ്ങോട്ടു പോകന്‍ ജീപ്പുകളെ തന്നെ ആശ്രയിക്കണം. കാര്‍ പാര്‍ക്കു
ചെയ്തിട്ട്‌ ഞങ്ങള്‍ ചില ഫോട്ടോഷൂട്ടുകള്‍ നടത്തി.
ഞങ്ങള്‍ കയറിയ ജീപ്പ്, പൊടി പടര്‍ത്തി പച്ച പിടിച്ച മൊട്ടകുന്നുകള്‍ക്കു കുറുകെ, അങ്ങു ദൂരെ മെഘങ്ങള്‍ക്കരുകിലായി മാഞ്ഞു പോകുന്ന വഴിയെ ലക്ഷ്യമിട്ടു യാത്രയായി.വിജനമായ വഴി, ജീപ്പ് കുത്തനെയുള്ള കയറ്റം കയറാന്‍ തുടങ്ങുകയാണ്. കയറ്റം അവസാനിക്കുന്നിടത്ത് ആകാശം മാത്രം. റോഡ് എങ്ങോട്ട് തിരിയുമെന്ന് പ്രവചിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. ശ്വാസമടക്കി ഇരിക്കുകയാണെല്ലാവരും. എതോ പ്രാചീനകാലത്ത് ടാര്‍ ചെയ്ത വഴിയാകണം, പല നാളുകളില്‍ പെയ്ത മഴ ഒഴുക്കി കൊണ്ടു പോയതിനു ബാക്കിയായി ശേഷിച്ചതാവണം ഈ വഴികള്‍, അതിലൂടെ പാഞ്ഞു പോകുന്ന ജീപ്പില്‍ ഇരിക്കുന്നതു തന്നെ ഒരു സര്‍ക്കസാണ്‌. കുത്തനെയുള്ള കയറ്റത്തിനൊടുവില്‍ താഴെയായി നിരന്നു കിടക്കുന്ന വണ്ടികളും, അവിടെ നിന്നും മുകളിലെക്ക് കാല്‍ നടയായി കയറി പോകുന്ന സഞ്ചാരികളേയും കണാം. കുന്നിന്‍ മുകളില്‍ നിന്നും തഴേക്കുള്ള യാത്ര പറഞ്ഞറിയിക്കന്‍ കഴിയാത്തതാണ്‌. 
ജീപ്പില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി മുകളിലേക്ക് കയറുമ്പോള്‍ അകലെയായി ഒറ്റയ്ക്കു നില്ക്കുന്ന മരവും അതിനടുത്തായി ഒരു വാച്ച് ടവറും കണാം, വലതു വശത്തായി മൊട്ടകുന്നുകളും അതില്‍ അള്ളി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന പാറകെട്ടുകളും, ദൂരെ നിന്നും പൊടിപറത്തി ഒഴുകി നടക്കുന്ന ജീപ്പുകളുടെ ചെറു രൂപങ്ങള്‍ കണാന്‍ തന്നെ ഒരു ഭംഗിയാണ്‌. മുകളിലേക്ക് കയറാന്‍ ചെറിയ ബുദ്ധിമുട്ടു തൊന്നിയെങ്കിലും, മുകളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ കാണുന്ന കഴ്ച വളരെ മനോഹരമായിരുന്നു. പച്ചപുതച്ച കുന്നുകള്‍ ഇരുവശവും തഴെക്കു കുത്തനെയുള്ള പാറകെട്ടുകളാണ്‌ അവയ്ക്കു താഴെയായി തലയെടുത്തു നില്ക്കുന്ന മരങ്ങളെ തഴുകി ഒഴുകി നടക്കുന്ന വെണ്‍ മേഘങ്ങള്‍. കുറെ സമയം ഞങ്ങള്‍ ഫോട്ടോകളെടുത്ത്‌ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു, വാച്ച് ടവറില്‍ കയറി ആ കുന്നുകളുടെ എല്ലാ ഭംഗിയും ഞങ്ങള്‍ ആസ്വദിച്ചു. അപ്പോളാണ്‌ നമ്മുടെ നിസ്സാറിനൊരു മോഹം ആ ഒറ്റ മരത്തിലിരുന്നൊരു ഫോട്ടോ എടുക്കണം, നിധിന്റെ ക്യാമറ അതു നന്നായി പകര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. പുഷ്പഗിരി വന്യജീവി സങ്കേതത്തിന്റെ ഭാഗമാണ് മാന്തള്‍പ്പട്ടി. വീണ്ടും വരാമെന്ന് ആ മല നിരകളോടു പറഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ മടിക്കേരിയിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കു യാത്രാ മങ്കളമോതുമ്പോലെ ആ പഴയ മഴ വീണ്ടും വന്നു.
പറഞ്ഞു തീരാത്ത വിശേഷങ്ങളുമായി ഒരു കുടകു യാത്ര.
ReplyDelete